HULA hoop: Nasa kabilang himpilan na ng radyo ang gay personality na ito, pero nag-iwan siya ng isang ‘di malilimutang alaala sa kanyang pinanggalingang istasyon.
Kung tutuusi’y masaya naman siyang kasama, nakakahawa pa nga ang umaalingawngaw niyang tawa sa tuwing bumabangka sa kuwentuhan.
Kaso, markado na sa kanyang mga kasamahan ang tabas ng kanyang bibig. Tila built-in na sa kanyang dila ang pang-iinsulto.
Dis-oras ang itinokang time slot sa kanya sa pinaglingkurang radio station.
Kasabay ‘yon ang karaniwang simula ng pagbabanat ng buto ng mga biyahero sa kanilang pinagkukunang kalakal.
Dahil maaga’y nataon siyempre sa oras ng almusal, ang sinasabing most important meal of the day.
Minsan ay may staff na naglambing sa kanya, pare-pareho nga naman nilang inuumpisahan ang araw nang napakaaga at baka nga hindi pa nalamnan ang sikmura.
Kung maaari raw ba, lambing ng kanyang kasamahan, ay magpakain naman siya. The usual breakfast staple lang naman ‘yon. Pero naglitanya raw ang gay personality, “Hindi ko obligasyon na pakainin ko kayo, ‘no!”
Biro man iyon o hindi, siyempre’y nainsulto ang mga sinabihan niya ng ganu’n, na ang buwelta tuloy sa kanya ay, “Hindi namin kailangan ang pagkain mo, hindi kami mga patay-gutom, ‘no!”
O, siya…lalabas na lang sila para kumain!